zapytał(a) o 20:39 Jak się bić w szkole? Siemka! w szkole nie jestem jakimś ''kozakiem'' ale chciałbym zaimponować kolegom i koleżankom :) dzisiejszym pytaniem jest: jak się bić? mam 12 lat i chodzę do 6 klasy podstawówki, nie umiem się bić, a moim celem jest jeden z ''kozaków'' klasowych. Lubię go, koleguję się z nim, ale chcę udowodnić że jestem jakimś ''kozakiem'' a nie debilem.. atrybutami kumpla jest siła i zręczność, a moimi.. nagły przypływ adrenaliny. Pomoże ktoś? wiem jedno: 0 sierpowych i tylko proste. uprzedzam: nie umiem kopać. Odpowiedzi мєитσяιѕ odpowiedział(a) o 20:43 Jak się bić w szkole? ... dzieciak 12 lat ktory sie nigdy powaznie nie bil i dla niego to zabawa bo nigdy nie dostal porządnie po twarzy to sie nie nauczy bić ... Trzymaj sie na odleglosc jak sie zmeczy odrazu [CENZURA] mu wryj Jak nie dostaniesz porzadnie wpie*dol to sie nigdy nie nauczysz czlowiek uczy sie na bledach a nie na wygranych MONTES odpowiedział(a) o 17:30 Kopnięcie może wyprowadzić z równowagi... trzymaj garde nie popisuj się i nie baw w Chucka Norrisa. Liczy się dobra praca nóg. Myśl nie idź na pałę. Zwazaj na to ze też możesz oderwać. Dużo osób nie myśli o otrzymanych ciosach tylko wali ile fabryka dała. Przede wszystkim jednak musisz wierzyć ze wygrasz. Myśl '' zaraz [CENZURA] tego [CENZURA]" myśl np. O dziewczynie czy przyjaciołach. Pozdro. Uważasz, że ktoś się myli? lub

e4d - pon,piątek, wtorek itd Obojętnie jaki estr. Możes zacząć jak najbardziej od enana. Nie zakładaj długości cyklu ale te 16 tyg to moim z

WYCHOWANIE DZIECI 5 min. czytania komentarze [33] Dlaczego dzieci biją dzieci, dorosłych, siebie? Chyba nie znam dziecka, które nigdy w życiu nie podniosło na nikogo ręki. Nie dalej jak w ubiegłym tygodniu spotkałam się z koleżanką i jej dziećmi w kawiarni z salą zabaw. W rogu sali siedziała dziewczynka, około 2,5- letnia i bawiła się klockami. Była zajęta swoją pracą i nie zwracała uwagi na innych. Po chwili podeszła do niej 18-miesięczna córeczka mojej znajomej. Niewiadomo po co przyszła, ale ni z tego ni z owego zarobiła od starszej dziewczynki ogromnym klockiem w głowę. Trwało to dosłownie sekundę, a ja widziałam to kątem oka. Moja znajoma była przerażona, bo guz na głowie rósł bardzo szybko, a jej córka strasznie płakała. Widziałam w oczach jej mamy ogromną złość i współczucie dla swojego dziecka, a jednocześnie ogromne zdenerwowanie na zaistniałą sytuację. Dlaczego dzieci biją? Chyba każdy z nas doświadczył lub jeszcze doświadczy takiego uczucia, kiedy ktoś bije nasze dziecko lub to nasze dziecko krzywdzi inne. W dzisiejszym wpisie chciałabym spróbować wyjaśnić mechanizmy jakie władają dziećmi podczas takich sytuacji, aby w przyszłości móc im zapobiegać. “Zawsze pierwszy podnosi rękę ten, który się boi” Pamiętajcie, to jest bardzo ważne stwierdzenie. Boi się, że druga osoba może coś nieprzyjemnego, niemiłego zrobić. W sytuacjach zagrożenia aktywuje się odruch walki lub ucieczki. Dzieci, które jeszcze nie nauczyły się innych sposobów “walki” w postaci słów, czyli np. powiedzenia do innego dziecka: “Ja się teraz tym bawię.” “To moje” “Poczekaj na swoją kolej” Często używają swojego ciała żeby się obronić. Nawet dziecko, które potencjalnie im nie przeszkadza, nie wykonało jeszcze żadnego ruchu, ale możliwe, że to zrobi. Małe dzieci nie potrafią jeszcze przewidywać, że ktoś nie ma złych zamiarów. W obronie własnej potrafią ugryźć, uderzyć lub rzucić przedmiotem. Przecież to bardzo skutecznie odstraszy zagrożenie. Tylko konsekwencje tego czynu nie będą miłe, ale małe dziecko tego nie przewidzi. Nie zdaje sobie również sprawy, że zadają ból i nie wiedzą dlaczego biją dzieci. Dzieci biciem mogą reagować na te wszystkie emocje złość, bo ktoś dotknął ich zabawkiból, bo ktoś lekko je potrąciłskrępowanie, szczególnie w nowym miejscu poziom stresu może się podnieśćzlekceważenie i próba zwrócenia uwagi na siebieirytacja, bo klocek nie przyczepił się w dobrym miejscuobawa, bo on może mi coś zabraćlęk i poczucie zagrożenie, bo nie potrafi przewidzieć zachowania drugiego dziecka Dzieci naprawdę nie są świadome, że wszystkie te zachowania sprawiają ból fizyczny. Dlatego, ja zawsze powtarzam, że “TO BOLI!” Takie reakcje ze strony dzieci najczęściej występują kiedy obciążony jest ich układ nerwowy np. kiedy są już zmęczone, chore lub będą zaraz chore, przestymulowane. O pretekst jest wtedy o wiele łatwiej. Dlaczego dzieci biją? Żeby rozładować emocje. Jak widzicie nie użyłam nawet tego słowa na “a”. Według mnie takie zachowania nie są agresją. To my, dorośli patrzymy na to z tej perspektywy: oprawcy i ofiary i dlatego aż tak bardzo przejmujemy się takimi sytuacjami. Nakładamy na takie zachowania swoje filtry i dorabiamy ideologie. Dzieci nie postrzegają tego w ten sposób. Według ich toku rozumowania jest to normalne. Bronią się jak potrafią. Kiedy są starsze i nabywają innych umiejętności komunikowania to np. z języka ciała potrafią wyczytać, że drugie dziecko im nie zagraża. A kiedy już potrafią werbalizować swoje obawy, to jest o wiele łatwiej, już z daleka mogą powiedzieć, że: “Jak skończę to Ci dam” “Poczekaj na swoją kolej”, “Zabolało mnie, jak stanąłeś na mój palec”. Kora przedczołowa u 4-latka nie pozwoli mu zwerbalizować komunikatu: Mamo, kocham Cię, ale chciałbym Cię uderzyć, bo zabrałaś mi zabawkę. Warto też wspomnieć, że dzieci, które same doświadczają w domu przemocy, będą tak samo postępować na zewnątrz Nie ma absolutnie niczego złego we wściekaniu się i byciu sfrustrowanym. Potrzeba jedynie odpowiedniego języka, który to wyrazi bez obrażania innych osób wokół. Chodzi mi o bardzo osobisty język, który opisuje sytuację z naszego punktu widzenia i wyraża wprost to, co nam się podoba, a co nie, czego chcemy, a czego Juul bycie blisko – jeżeli Wasze dzieci już wcześniej wykazywały takie skłonności i możecie się po nich takich zachowań spodziewać – nie zostawiajcie ich w niepewnych sytuacjach np. w kawiarni w sali. Ja zawsze czuwam i obserwuję. Ewentualnie staram się zapobiec (np. kiedy widzę, że Lila pracuje przy stoliku, a Jul pakuje się żeby jej “pomóc” to go zabieram, bo wiem, że z tego może coś wyniknąć nieprzyjemnego dla obu stron. Przy okazji tłumaczę, żeby nie przeszkadzać jak ktoś pracuje) jeżeli już tak się zdarzy, że Wasze dziecko kogoś uderzyło lub ktoś je uderzył – ZACHOWAJCIE SPOKÓJ i mówię to poważnie. Dzieci bardzo szybko przejmują nasze nastroje i jeżeli będziemy przeżywać to bardziej niż one, to nie EMOCJE – obszerny wpis pisałam o tym we wpisie Pozwólcie dzieciom płakać, a książka która szczegółowo tego dotyczy jest TUTAJkrótko po wydarzeniu (dziecko w stresie nic i tak nie zrozumie) pogadać o tym co się stało, czy kogoś bolało i ktoś płakał. Samo “NIE WOLNO BIĆ” nie przytulanie – taki uścisk uspokaja układ nerwowy i pomaga się uspokoić (chyba, że ktoś za tym nie przepada)KARA czy BRAK NAGRODY- nie jest rozwiązaniem, bo możliwe, że i tak dziecko nie będzie wiedziało, że zrobiło coś źle. Tak jakbyśmy je karali za swoje emocje. Czy nas ktoś karze, że krzyknęliśmy na dziecko? To jest bardzo podobna sytuacja, bo my też podnosimy głos kiedy się denerwujemy. Rodzice często nie zwracają uwagi, co mogło być przyczyną. Tylko wałkują sam skutek (czyli uderzenie). Warto pytać, co się stało jak do tego doszło. Czasami pomagam moim dzieciom zrozumieć intencje drugiego dziecka i mówię np. “Chodź weźmiemy inną zabawkę, bo chłopiec nie chce żebyś brał jego traktor”. A co jeżeli dziecko jest starsze i wciąż bije dzieci, rodziców, przedmioty? W tej sytuacji trzeba poszukać przyczyny gdzieś głębiej np. w integracji sensorycznej lub szukać pomocy u psychologa. Dzieci, które potrzebują takiej stymulacji, aby rozładować napięcie trzeba obserwować: w jakich sytuacjach zdarza się to najczęściej?czy bije innych bez wyraźnej przyczyny?czy bicie innych sprawia mu przyjemność? bo tak też może byćco się dzieje z dzieckiem po takim wydarzeniu?czy bije również siebie? uderza głową, ciałem np. o ścianę lub podłogę? Dlaczego dzieci biją? Dzieci, które tak postępują, mogą potrzebować różnych bodźców, których codzienne sytuacje nie są w stanie im dostarczyć. Z bardzo dużym prawdopodobieństwem dziecko w ten sposób dokonuje samoregulacji, a co za tym idzie organizuje układ nerwowy. Dzieci dostarczają sobie bodźców, których tak bardzo potrzebują. Może to być lekko przerażające, ale tak właśnie jest. Uderzenie dostarcza bodźców z układu czucia głębokiego, którego receptory są umieszczone w mięśniach i ścięgnach. Silny ucisk, zderzenie pobudza ten układ i dlatego dzieci w ten sposób szukają stymulacji. To uczucie można porównać do pragnienia: musimy się napić i zaspokoić naszą potrzebę. Dzieci mają tak samo, tylko nie potrafią powiedzieć: “Muszę poczuć swoje mięśnie i ścięgna” tylko walą prosto w głowę młodszego brata lub siostrę. Nasilone zachowania są najczęściej spowodowane ogromnym zapotrzebowaniem na bodźce. Niektóre dzieci w tak mocny sposób mogą okazywać swoją czułość i miłość. Nie potrafią wyregulować napięcia i np. podczas bardzo przyjemnej zabawy kogoś ugryźć. Takie doznanie sensoryczne znacząco poprawia ich samopoczucie. Jeżeli macie podejrzenia, że to jest ten powód dlaczego dzieci biją, to warto je obserwować pod tym kątem. Nie muszą to być od razu zaburzenia integracji sensorycznej. Pamiętajcie, że wszyscy ludzie mają preferencje sensoryczne i u wszystkich występują objawy sensoryczne. Jest to zupełnie normalnie. a tu ważny wpis – Jak oswajać dziecięce lęki W jednym z kolejnych wpisów zapropnuję Wam ciekawe zabawy, które pomogą dostarczyć takich bodźców w warunkach domowych. Zestaw 3 książek | Agugu, Akuku, Gadu GaduWyjątkowa seria dla najmłodszych czytelników, wspierająca rozwój mowy. Zestaw zawiera 3 książki: Agugu, Akuku i Gadu gadu *ostatnie egzemplarze 75,00 zł A na koniec Julek, który jest zły 🙂